Razzias en de deportaties 1944 / Noord- en Midden-Limburg

BESTELLEN KAN ALLEEN DOOR TE KLIKKEN OP DE LINK RECHTS IN DE ADVERTENTIE VIA MIJN WEBSHOP. PLAATS UW BESTELLING IN HET WINKELMANDJE. VERZENDEN EN AFHALEN ZIJN MOGELIJK (IN HET KEUZE-MENU ) EN BIJ MEERDERE PRODUCTEN WORDEN AUTOMATISCH SLECHTS 1X VERZENDKOSTEN BEREKEND. 

BETALING VIA IDEAL OF PAYPAL. 

OOK VERZENDING NAAR BELGIË IS MOGELIJK (BETALING VIA PAYPAL). UW BESTELLING WORDT UITERLIJK 1 WERKDAG NA BESTELLING VERZONDEN. EEN TRACK EN TRACE CODE KRIJGT U VAN MIJ DOOR.

KIJK OOK EENS NAAR MIJN ANDERE ADVERTENTIES. VAAK HEB IK VAN EEN BEPAALD ONDERWERP DIVERSE BOEKEN OP VOORRAAD – SCHEELT IN VERZENDKOSTEN.

Paperback, naam voorin geschreven, affgezien daarvan in nieuwstaat, zonder inschrijvingen.

Sporen die bleven - Razzia's en de deportatie in de herfst van 1944 in Noord- en Midden-Limburg.

Auteur: A.P.M. Cammaert

• Nederlands
• Paperback
• 292 pagina's

Het monument ‘Sporen die bleven’ in Everlo (gemeente Helden) herinnert aan de reeks razzia’s in oktober en november 1944, waarbij de bezetter meer dan 3.000 jongens en mannen heeft opgepakt om gedwongen tewerk te stellen in de Duitse oorlogsindustrie. 120 van hen overleefden de oorlog niet.

Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog waren vrijwel alle Duitse jongens en mannen ingelijfd in het leger. Daarom nam de bezetter in de herfst van 1944 de beslissing om ruim 3.000 jongens en mannen uit het gebied tussen Maas en Peel verplicht tewerk te stellen in fabrieken, aan spoorwegen en op boerenbedrijven in Duitsland. Zij werden met geweld bijeengedreven. De eerste grote razzia vond plaats op zondag 8 oktober, toen de eerste 2.000 dwangarbeiders gearresteerd werden. De rest volgde bij kleinere razzia’s in de weken daarna. Omdat de meeste mannen werden opgepakt toen zij op zondagochtend na de mis de kerk verlieten, is deze gebeurtenis de geschiedenis ingegaan als de Grote Kerkrazzia, ook voor de vele mannen die van hun bed gelicht werden of van straat geplukt.

De meeste mannen kwamen in erbarmelijke omstandigheden terecht: slechte huisvesting, zwaar werk, honger, kou, slechte hygiëne, de onzekerheid over eigen leven en dat van achtergebleven familieleden en angst voor geallieerde bombardementen op de fabrieken. Toen de bezetter ruim een half jaar later verslagen werd, bleken ruim honderd mannen het leven gelaten te hebben. De rest kwam uitgemergeld en gebroken terug naar huis. De oorlog is nooit meer uit hun hoofd verdwenen, en ook veel van hun naasten leden en lijden nog steeds onder de gruwelijke herinnering aan die deportaties en dwangarbeid. Ter herdenking van dit feit en om erkenning van het leed dat de gedeporteerden werd aangedaan, is in 45 dorpen in Noord- en Midden-Limburg een monumentenreeks (bestaande uit plaquettes en twee monumenten) opgericht. Deze gebeurtenis is na de bevrijding namelijk een stuk vergeten oorlogstragedie geworden.