CAMERA OBSCURA van Hildebrand

Camera Obscura is een verhalenbundel uit 1839 geschreven door Nicolaas Beets onder het pseudoniem Hildebrand. Beets schreef de meeste stukken in 1837 als student godgeleerdheid in Leiden. Hij bleef tijdens de jaren daarna vaak verhalen toevoegen aan het werk, waardoor dit pas in 1871 zijn definitieve vorm kreeg.
]Het boek geeft een beeld van het Nederland van de trekschuit en de postkoets, waar rond die tijd gewerkt werd aan de eerste spoorlijn. Het bekendste gedeelte van het boek is dat over de familie Stastok. Hierin gaat Hildebrand logeren bij een oom en tante die de vleesgeworden burgermensen zijn uit het begin 19e eeuw. Schrijnend is "Het diakenhuismannetje vertelt zijn verhaal", dat blijk geeft van inzicht van de schrijver in de wantoestanden in zijn tijd.
De Camera Obscura is van meet af aan een populair boek geweest. Toch hadden een anonieme recensent in 1840 en E. Potgieter in 1841 een kritische bespreking. Het grootste probleem dat zij met het boek hebben is de werkelijkheidsbeschrijving in het boek. Het blijft bij beschrijven en kent geen enkele boodschap voor de lezer. Ondanks het talent dat Nicolaas Beets volgens beide recensenten heeft, zet hij dit verkeerd in en daarom krijgt zijn boek een negatieve beoordeling.
Het sentiment slaat echter al snel om en vanaf de jaren 50 van de negentiende eeuw schrijft men enkel nog positief over het boek. De illustraties die worden toegevoegd zijn wel onderwerp van discussie, maar het boek heeft een bijna onaantastbare status. Het aantal argumenten dat wordt gebruikt om tot een positief oordeel te komen loopt terug. Rond 1900 verschijnen er zelfs diverse recensies waarin geen enkel argument wordt aangedragen om een positief oordeel te onderbouwen.
Deze situatie duurt voort tot 1910, wanneer Albert Verwey een recensie schrijft waarin hij de status van de Camera Obscura als volksboek aanvalt. Vanaf dat moment verandert de manier waarop er wordt geschreven over Hildebrands boek. Een proces dat eind negentiende eeuw al voorzichtig was begonnen zet nu door: de recensies gaan steeds nauwer aansluiten bij de herdruk naar aanleiding waarvan ze verschijnen.

Deze luxe uitgave is uit 1988 met de illustraties van Ben Horsthuis
Ha4rdcover boek is in nieuwstaat met alleen een stempel voorin