Boisot - J.G. de Beus - WW2 - Diplomatie - Nieuw Guinea

Boisot (= dr. J.G. de Beus) : De wedergeboorte van het koninkrijk - Uitg. W. Bergmans Tilburg 1945, 4e herziene druk, softback, 139 blz., goede staat.

Dr. J.G. de Beus: Morgen bij het aanbreken van de dag; Nederland driemaal aan de vooravond van oorlog: Duitsland, Indonesië, Nieuw Guinea - Uitg. Ad Donker 1978, gebonden, stofomslag, 424 blz. Goede staat.

Beide boeken alleen in één koop.
Totaalprijs incl. porto 47,95 euro.

J.G. de Beus (1909-1991) :
“Na de Duitse inval in Nederland en het verbreken van de diplomatieke betrekkingen verliet De Beus, met het grootste deel van het gezantschapspersoneel, Berlijn om, via Zwitserland en het nog niet door de Duitsers bezette Parijs, in juni 1940 Londen te bereiken. Hier werd hij aanvankelijk gedetacheerd bij het ministerie van Financiën. In oktober 1941 keerde De Beus terug naar zijn eigen departement, waar hij, na eerst consulaire en handelszaken te hebben behartigd, in 1942 hoofd van het Bureau Na-Oorlogsche Vraagstukken werd.”

“Tevens was De Beus secretaris van de commissie-Voorbereiding Terugkeer, een commissie uit de ministerraad die tot taak had de wetgeving van het herstel na de bevrijding voor te bereiden, maar die zich allengs ook met staatkundige kwesties ging bezighouden.”

“Zelf had De Beus zich al dadelijk na zijn aankomst in Londen op eigen initiatief met dit soort vraagstukken beziggehouden. Vrucht hiervan is het in 1943 verschenen boek De wedergeboorte van het Koninkrijk, dat hij onder de schuilnaam 'Boisot' publiceerde. Hierin ontvouwde hij gedachten die zowel in Nederlandse kringen in Londen als in bezet gebied - onder andere bij de Nederlandsche Unie - populair waren: afkeer van te ver doorgevoerde invloed van de politieke partijen, versterking van het overheidsgezag, ook op economisch gebied. Het boek bereikte eveneens het bezette Nederland, waar het nog in 1943 vier illegale oplagen bereikte. Een legale druk verscheen in 1945.”

“De Beus zelf beschouwde De wedergeboorte van het Koninkrijk als 'het nuttigste wat ik in mijn leven heb gedaan'. Dit oordeel kan, wat zijn publikaties betreft, worden onderschreven: het heeft immers - blijkens de vele oplagen - zowel in Londen als in bezet gebied, bijgedragen tot de discussie over de toekomst van Nederland.”
“In februari 1945 vertrok De Beus naar de ambassade te Washington, waar hij twee jaar bleef. Na een plaatsing van twee maanden op het ministerie ging hij naar de permanente vertegenwoordiging bij de Verenigde Naties te New York; in 1949 werd hij chef van de directie Verre Oosten, met standplaats Batavia, en na de soevereiniteitsoverdracht aan Indonesië, tweede plaatsvervangend Hoge Commissaris in dezelfde hoofdstad (die van dat ogenblik af Djakarta ging heten).”

“Tussen 1950 en 1954 was De Beus opnieuw in Washington, nu als tweede man (gezant) ter ambassade. Hierop volgden ambassadeurschappen in Karachi van 1954 tot 1957, in Moskou van 1957 tot 1960, in Canberra van 1960 tot 1963 en bij de Verenigde Naties in New York van 1964 tot 1967. Zijn carrière had hij graag als ambassadeur in Washington geëindigd, maar hij kreeg in 1967 de ambassade in Bonn, een minder gewilde, maar voor Nederland op z'n minst even belangrijke post. Hier bleef hij tot het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd, in 1974.”