Hoensbroek: dialect boek Breuker Jonge sjrieve Breuker Plat

Dit boek omvat de verzamelde proza- en poëziewerken van twee Hoensbroekse dialectschrijvers:
uit het verleden Wiel Poulssen, schrijvend onder het pseudoniem Paul van Hoensbroek en uit het heden Math Mertens, gedreven promotor van het Breuker Plat.

Hoensbroek, gelegen in zuid-oost Limburg, verkreeg al in de vroege middeleeuwen een zekere zelfstandigheid, die voortduurde tot en met 1981, waarna het door een gemeentelijke herindeling deel uit ging maken van de gemeente Heerlen.

Ooit was hier de Staatsmijn Emma gevestigd.

Mocht iets niet duidelijk zijn, mail me gerust.

Breuker jònge sjrieve Breuker Plat

Het boek telt 159 pagina’s en is geïllustreerd met tekeningen van Jan Creusen.

Formaat circa 15 x 21 cm; Soft cover.

Mag weg voor 12,50 euro.

Eventueel bijkomende verzendkosten bedragen 4,95 euro.

Paul van Hoensbroek (echte naam Wiel Poulssen).
Het is voor het eerst, dat de dialectwerken van Paul van Hoensbroek  gebundeld in boekvorm worden uitgegeven.

De schrijver werd geboren in Hoensbroek - Ter Schuren op 11 februari 1893 en overleed in november 1970.

Reeds in zijn studententijd begon hij met het schrijven van gedichten, liederen en verhalen in het Hoensbroeks dialect, hiertoe aangemoedigd door Frans Schleiden, tijdgenoot en kapelaan te Hoensbroek, en mede-oprichter van de dialectvereniging VELDEKE.

Binnen korte tijd groeide Paul van Hoensbroek uit tot Hoensbroeks bekendste dialectschrijver en vanaf de twintiger jaren in de vorige eeuw waren zijn werken in vele boeken en tijdschriften graag gelezen literatuur.

Dit was mede het geval, omdat Paul van Hoensbroek een typische schrijver van zijn tijd was, waarbij een drietal thema’s de hoofdmoot vormden:
zijn woonomgeving, de mijnwerkers en religie.

Trots als hij was op zijn afkomst, is hij zijn hele leven zijn werken blijven schrijven onder de naam Paul van Hoensbroek.

Math Mertens.
Hij is geboren (1938) en getogen in Hoensbroek, en kreeg het Breuker Plat als het ware met de paplepel ingegoten.

Zijn werken worden gekenmerkt door een eenvoudige en plastische verteltrant, waarin de lezer zich gemakkelijk kan herkennen.

In zijn gedicht ‘Mien Vadersjtad’ zal ieder geboren Hoensbroekenaar zichzelf terugvinden, zeker als de vader ook nog eens op de mijn heeft gewerkt.

En wie leest hoe hij de onderdelen van ‘Oos Hermeniej’ beschrijft, ziet en hoort als het ware de muziek voorbij trekken.

Zijn werk wordt regelmatig in boeken en tijdschriften gepubliceerd en voor eenieder die om raad vraagt bij het schrijven van dialect, is hij een vertrouwde vraagbaak.

Ook was hij een fervent carnavalsvierder, nam vaak deel aan de Hoensbroekse carnavalsoptocht en schreef voor groepen en solisten tientallen carnavalsliedjes.