Oeroeg, Hella S. Haasse

De ik-figuur is de zoon van een Nederlandse plantersfamilie die een onderneming beheren in Kebon Djati . Hij groeit op met Oeroeg de zoon van een inlands echtpaar wat op de onderneming werkt.
Wanneer de ik-persoon dreigt te verdrinken word hij door de vader van Oeroeg gered. Helaas sterft de vader van Oeroeg zelf bij deze reddingspoging. De vader van de ik-persoon zorgt daarom dat Oeroeg een goede opleiding krijgt.
Wanneer de ouders van de ik-persoon gaan scheiden komt de ik-persoon in het pension van de vrijgezelle Lida te wonen in Soekaboemi. Al snel komt Oeroeg ook bij hen wonen. Lida heeft een zwak voor Oeroeg en besluit zijn vervolgopleiding te betalen. Wanneer de ik-persoon in Batavia naar de HBS gaat verkoop Lida haar pension en vertrekt met Oeroeg ook naar Batavia. In die periode groeien Oeroeg en de ik-persoon uit elkaar. Oeroeg keert zich tegen de Nederlanders en gaat zich bezighouden met politiek.
Na de middelbare school gaat Oeroeg op kosten van Lida voor arts studeren, de ik-persoon vertrek voor zijn ingenieursopleiding naar Nederland.
Na de oorlog keert de ik-persoon terug naar zijn geboorteland. Bij toeval ontmoet hij een inlandse krijger. In hem herkent hij Oeroeg. Oeroeg stuurt hem weg met de woorden dat hij hier niets te zoeken heeft. De ik-figuur wordt zich dan bewust van het feit dat hij de ware Oeroeg nooit heeft gekend.

Ik vond Oeroeg een mooi verhaal over vriendschap. Ik waande mij een paar uur lang in het Nederlands Indië waar Hella Haasse is opgegroeid. Net als 25 jaar terug vond ik het jammer dat het boek geen ander einde had. Jammer dat de vrienden elkaar niet echt meer terugvonden. Ook vond ik het weer vervelend dat de ik-persoon geen naam had. Na al die jaren weet ik nog niet wat de naam is van Oeroegs vriend...............
Het is duidelijk dat Haasse erg houdt van haar geboorteland. Zoals zij het land en de mensen omschrijft zie je het helemaal voor je.
Ik kan het wel begrijpen dat Oeroeg tegenwoordig niet meer zo veel voorkomt op de boekenlijsten van scholieren. Mijn nichtje heeft het boek ook gelezen voor haar lijst en vond het verhaal zóóóó saai, écht voor bejaarden! Ben ik nu oud aan het worden.......of is het anno 2011 gewoon nog een mooi verhaal?