Nicolaas van der Waaij (1855-1936) - Huzaar te paard

Originele studietekening van Nicolaas van der Waaij (1855-1936) met een voorstelling van een huzaar te paard, gesigneerd rechtsonder. Tekening met afmetingen van 29x39cm in een lijst van 38,5x48,5cm. In goede staat met enkele plekjes foxing.

Nicolaas van der Waay (Amsterdam, 15 oktober 1855 - aldaar, 18 december 1936) was een Nederlandse (decoratie-)schilder, aquarellist, tekenaar en lithograaf. Hij was werkzaam tussen 1870 en 1936.

Hij ontwierp beeldenaars (portretten) voor munten en postzegels, waaronder die van de nog jonge vorstin Wilhelmina. Ook het ontwerp van het eerste, officiële bankbiljet van 10 gulden (1904-1920) was van zijn hand. Van der Waay is vooral bekend om de allegorische voorstellingen die hij maakte voor de Gouden Koets. Zijn eerste tekenonderricht kreeg hij van L.J.H. Koopman, wiens dochter hij later zou huwen. Zijn oeuvre beslaat genreschilderkunst, landschappen, portretten, historievoorstellingen en stadsgezichten.

Van der Waay studeerde aan de Amsterdamse Rijksacademie. Hij volgde daar onderwijs van 1871 tot 1875. Na zijn opleiding deelde hij enige tijd een atelier met Jan Hillebrand Wijsmuller (1855-1925), een jaargenoot van hem. En begin jaren tachtig betrokken hij en zijn jeugdvriend Ernst Witkamp (1854-1897) -die eveneens een leerling van Koopman was- een werkplaats aan het Koningsplein. Later bezat Van der Waay een atelier aan de Rozengracht.

Hij dong als enige mee naar de Prix de Rome in 1883, maar vanwege het gebrek aan competitie werd hem deze prijs niet toegekend. August Allebé bezorgde hem echter een ministeriële subsidie van cossaar 1000,- voor een studiereis door Italië. Hij was ruim 30 jaar als docent aan de Rijksacademie verbonden en nam er samen met Allebé de schilderklas voor zijn rekening. Sinds 1891 bekleedde hij een professoraat aan genoemde Rijksacademie, als opvolger van Prof. Barend Wijnveld. Deze functie vervulde hij tot zijn pensionering in 1927. Een van zijn bekendste werken is Kerkgang van Burgerweesmeisjes, geschilderd rond het begin van de 20ste eeuw, dat bewaard wordt in het Amsterdams Historisch Museum. Elke zondag gingen de burgerwezen in een lange stoet van het Burgerweeshuis naar de Westerkerk aan de Prinsengracht of naar de Nieuwe Kerk op de Dam. Van der Waay maakte een reeks tekeningen en schilderijen naar bestaande modellen, gekleed in hun typische rood-zwarte kleding. Aan het einde van de negentiende eeuw raakte hij sterk onder invloed van zijn collegaschilder Isaac Israëls en werd zijn schildertoets losser en zijn stijl impressionistischer. Ook zijn scala van onderwerpen sluit nauw aan bij dat van Israëls. Evenals Israëls was Van der Waay een meester in het vastleggen van stadsbeelden en mondaine voorstellingen, vaak met vrouwen in de hoofdrol. Verschillende musea in Nederland bezitten werk van Van der Waay, onder andere het Rijksmuseum te Amsterdam en Museum Boijmans Van Beuningen te Rotterdam.

Van der Waay tekende ook illustraties voor boeken, zoals voor het in 1895 verschenen meisjesboek Het betooverde ravijn door Cora, pseudoniem van C. van Berckel-van Heek. In 1915 vervaardigde hij een aquarel voor het Liber amicorum van Coenraad Kerbert, de toenmalige directeur van Artis.

Van der Waay hoorde, net zoals Witkamp en Wijsmuller, bij het geheime kunstenaarsgenootschap M.A.B.; een afkorting staande voor de initialen van de door hun bewonderde schilder Michel Angelo Buonarotti. Ook was hij erelid van de Maatschappij "Rembrandt", Maatschappij voor Kunst en Kunstverlangenden, opgericht door Jan de Boer (1877-1946) op 28 oktober 1922 te Amsterdam. Naast De Boer waren nog 9 andere kunstenaars lid van dit verband. De Maatschappij had zich o.a. tot doel gesteld kunst onder de gewone man te brengen voor betaalbare prijzen.
Van der Waays belangrijkste leerlingen waren: Lizzy Ansingh, Tjeerd Bottema, Johannes Elzinge (1915-1918), Henri Goovaerts, Harry Koolen (1922-1926), Paul Rink, Jan Sluijters (gedurende 1 cursusjaar, van oktober 1901 tot juli 1902).

Vooral bekend is Nicolaas van der Waay door zijn werken van de Amsterdamse burgerweesmeisjes, in die tijd een bezienswaardigheid in hun speciale kleding. Van der Waay was bijzonder gecharmeerd van het oude Burgerweeshuis en zijn bewoners, hij werkte er regelmatig en had voornamelijk oog voor de dames met hun frêle witte kapjes, gouden oorijzers en witte schorten over de roodzwarte jurken. Wat hem vooral fascineerde was de tijdloze uitstraling van de meisjes. Een van zijn bekendste werken is 'Kerkgang van de burgerweesmeisjes', overigens schilderde hij dit werk nogmaals maar dan met de meisjes naar links lopend waardoor juist de rode kant van hun kostuum naar voren kwam. Soms schilderde hij een eetzaal vol, soms enkele meisjes aan het werk of aan het lezen. Het oorspronkelijke Burgerweeshuis ontstond in 1520 en nam onder de Amsterdamse liefdadigheidsinstellingen een bijzondere plaats in. Het was uitsluitend bestemd voor kinderen van Amsterdamse poorters. Vondelingen en kinderen van arme mensen werden dus niet opgenomen. De burgerwezen kregen een goede opleiding en de regels waren streng. Zelfs op straat moesten ze zich netjes gedragen, mede omdat ze erg herkenbaar waren door hun kleding. Het zwart en het rood zijn waarschijnlijk afkomstig van de kleuren van het wapen van Amsterdam. De mooie, uitgewerkte schilderijen van Van der Waay over dit thema worden dan ook beschouwd als juweeltjes binnen zijn oeuvre. Vandaag de dag is in het voormalig Burgerweeshuis het Amsterdams Museum gevestigd.