Constantin Emile Meunier (1831-1905) - Le Débardeur

Brons, postume afgietsel, voorstellende "De havenarbeider van de haven van Antwerpen", naar

Constantijn Emile MEUNIER (1831-1905)
Constantijn MEUNIER

Constantin Meunier, geboren in Etterbeek (België) op 12 april 1831 en overleden in Elsene (België) op 4 april 1905, is een Belgische realistische schilder en beeldhouwer, bekend om zijn visie op de werkende wereld.

Hij is de vader van de schilder en graveur Charles Meunier (1864-1894), de broer van de graveur en ontwerper Jean-Baptiste Meunier (1821-1900), evenals de oom van de affichekunstenaar Henri Meunier (1873-1922). . Hij is de zwager van Auguste Danse, graveur.

Biografie
Familie
Constantin Émile Meunier, geboren in Etterbeek op 12 april 1831, is de tweede zoon en vijfde van zes kinderen van Simon Louis Meunier (1789-1835), tollenaar, en Marie Catherine - bekend als Charlotte - Tilmont (1789-1868). Toen Constantijn nog maar vier jaar oud was, pleegde zijn vader zelfmoord. Zijn weduwe vestigde zich zonder middelen met haar gezin in de Kleine Zavel, waar ze in een gebouw dat zij bezat een modewinkel opende en kamers verhuurde aan kunstenaars, waaronder de schilder Théodore Fourmois en vooral de Italiaanse graveur Luigi Calamatta die Constantin artistiek adviseert, aangetrokken door te tekenen1.

In 1862 trouwde Constantin Meunier met Léocadie Gorneaux, een pianist uit Perpignan (1832-1906). Het echtpaar kreeg vijf kinderen, van wie de oudste Paul, geboren in 1863, kort na zijn geboorte overleed. Vervolgens werden Charles (1864-1894), schilder, Charlotte (1866-1942), Georges (1868-1894) en Jeanne (1871-1929) geboren.

Opleiding
Nadat hij het atheneum was binnengegaan, bleek dat Constantin Meunier de voorkeur gaf aan kunst boven algemene studies. Hij volgde vroege tekenlessen van zijn broer Jean-Baptiste Meunier, tien jaar ouder dan hij. In september 1845 begon hij, net als zijn broer Jean-Baptiste, die daar een cursus graveren had gevolgd, zijn studie aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Brussel, waar hij vanaf 1848 lessen volgde bij de neoklassieke beeldhouwer Louis Jehotte2. Op het Salon van Brussel in 1851 exposeerde hij voor het eerst een gipsschets getiteld La Garlande3. Vanaf 1852 bezocht hij ook de privéwerkplaats van Charles-Auguste Fraikin.

In zijn laatste studiejaar ontdekte hij de schilderkunst en werd leerling van François-Joseph Navez2. Daarnaast bezocht hij vaak het gratis atelier van Saint-Luc, waar hij een aantal jonge kunstenaars ontmoette die de hoogontwikkelde academische opleiding en de discipline ervan afwezen en een onafhankelijke artistieke weg zochten, zoals Charles de Groux, pionier van de realistische schilderkunst, met met wie Constant Meunier vrienden wordt4. In 1854, na negen jaar aan de Academie, verliet Constant Meunier de instelling en zette zijn carrière voort door, op advies van Charles de Groux, te investeren in de schilderkunst5.

Carrière
Tussen religieuze schilderkunst, genretaferelen en portretten
Op het Salon van Brussel van 1857 stelde Constantin Meunier De Zusters van Liefde6 tentoon. In 1859, tijdens een verblijf in een trappistenklooster in Westmalle, kreeg hij opdrachten voor werken waarmee hij in zijn levensonderhoud kon voorzien4. Hij was daarom eerst een schilder van historische en religieuze taferelen, zoals de Zaal van het Sint-Rochushospitaal (1857), of de Begrafenis van een trappist die hij tentoonstelde op het Salon van Brussel van 1860, en waar zijn monnikenfiguren worden beoordeeld als een goed karakter hebben, met gevoel geschilderd, maar met een wat zware toon7. Op het Salon van Brussel van 1863 presenteerde hij, in samenwerking met Alfred Verwée, trappistenarbeiders8.

In 1868 sloot Constantin Meunier zich vanaf de oprichting aan bij de Free Society of Fine Arts, opgericht door kunstenaars als reactie op het academisme en gunstig voor de realistische vooruitgang in de schilderkunst4. In 1869 werd hij lid van de Internationale Vereniging van Etchers, opgericht in Brussel door Félicien Rops. Na de dood van Charles de Groux in 1870 wijdde Constantin Meunier zich opnieuw aan historieschilderkunst, portretten en zelfs enkele genretaferelen9.

Schilder- en beeldhouwkunst van de industriële wereld

La Coulée à Ougrée (rond 1885-1890), Luik, Museum voor Schone Kunsten.
Constantin Meunier is diep getekend door twee bezoeken aan Belgische industriële regio's. In 1878 in Herstal in het steenkoolbekken van Luik, vervolgens in 1880, met zijn vriend de schrijver Camille Lemonnier, in de Borinage, een mijnbekken in de provincie Henegouwen.

Constantin Meunier drukt zijn gevoelens uit:

“Toen leidde het toeval mij naar het zwarte land, het industriële land. Ik word getroffen door deze tragische en woeste schoonheid. Ik voel in mezelf een openbaring van een levenswerk dat moet worden gecreëerd. Een enorm medelijden maakt zich van mij meester. »

.

In een tijd waarin België diepgaand werd getransformeerd door de industrialisatie van de staalindustrie en de opkomst van vakbonds-, politieke en arbeiderscoöperaties, streefde Constantin Meunier ernaar de arbeidswereld te vertegenwoordigen. Camille Lemonnier vroeg hem, evenals andere kunstenaars, zoals Xavier Mellery of Fernand Khnopff, om een werk getiteld La Belgique, gepubliceerd in 1888, te illustreren, waarin Constantin Meunier tien tekeningen publiceerde. Hij vertegenwoordigt de regio's die hij kent: het platform van een kolenmijn, de dorpshoek van Borain, een vrouwenatelier in de glasblazerij van Val-Saint-Lambert, het gieten van staal in de Cockerill-vestigingen in Seraing, of zelfs het interieur van de kerk Notre-Dame de Pamele11.

Constantin Meunier wordt een van de meesters van de realistische en sociale kunst. Het helpt de arbeider een gezicht te geven en neemt deel aan de beschrijving van de nieuwe realiteit die door de industriële ontwikkeling wordt gegenereerd. Hij interpreteert het via zijn donkere en dramatische schilderkunst en vervolgens – vanaf het midden van de jaren tachtig van de negentiende eeuw – via zijn bronzen beelden met hoekige kenmerken.

Toen hij terugkeerde van een verblijf van zes maanden in Spanje, van oktober 1882 tot april 1883 in het gezelschap van zijn zoon Charles, Théo van Rysselberghe en Darío de Regoyos12, nam de beeldhouwkunst een steeds grotere plaats in zijn kunstwerken in. Hij werd door de Belgische regering naar Sevilla gestuurd om een kopie te maken van een kruisafneming van Pedro de Campaña (1503-1580), en bracht ook enkele meer persoonlijke schilderijen mee terug, waaronder De Tabaksfabriek in Sevilla (Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België) . Maar paradoxaal genoeg lijkt het zonverbrande Andalusië hem meer dan wat dan ook te hebben bevestigd in zijn diepe verlangen om zijn kunst te wijden aan het werk van de arbeidersklasse en de invloed ervan op de materie - wat het beeldhouwwerk perfect tot uitdrukking brengt.

Erkenning
Een brief van Vincent van Gogh aan zijn broer Théo, geschreven in 1889 in Saint-Rémy-de-Provence, spreekt op uiterst vleiende wijze over hem: “Beste Théo, In al zijn werken is Meunier veel superieur aan mij. In Brussel zag ik zijn schilderijen op een tentoonstelling. Sterker nog, hij is de enige van alle Belgische artiesten die een sterke impact op mij heeft gehad. Hij schilderde de metaalarbeiders van de Borinage en hun stoet op weg naar de mijn of de fabrieken. Zijn werken onderscheiden zich duidelijk, zowel qua kleur als qua behandeling. Hij schilderde al deze dingen waarvan ik altijd droomde dat ik ze zou kunnen bereiken…’13.

Voor Constantin Meunier was 1894 een moeilijk jaar: hij verloor achtereenvolgens zijn twee zonen. Begin dit jaar stierf Georges, een adelborst aan boord van een Engelse stoomboot, op 25-jarige leeftijd aan gele koorts in de haven van Rio de Janeiro. Op 20 maart stierf Charles, schilder en etser, in Leuven als gevolg van longphthisis, nadat hij zichzelf vrijwillig in het water had gezet om de tekeningen van zijn vader te redden die door een overstroming waren getroffen.

In 1899 werd hij verkozen tot lid van de Klasse voor Schone Kunsten van de Koninklijke Academie van Wetenschappen, Letteren en Schone Kunsten van België. Hij is ook corresponderend lid van het Institut de France en de Academies van Berlijn, Dresden, München, Zweden en Noorwegen14.

De laatste jaren van zijn leven maakte hij de sculpturen bestemd voor het Monument aan het Werk. Project dat pas na zijn dood in Laken zal worden opgetrokken.

Auguste Rodin zei over hem: “Constantin Meunier is een bewonderenswaardige man. Hij heeft de grandeur van Millet. Hij is een van de grootste kunstenaars van de eeuw15. » Meunier is ook lid van de International Society of Sculptors, Painters and Gravers, waar Rodin leiding aan geeft16.

Een collectie van zijn werken wordt bewaard in Elsene in het Constantin-Meunier-museum in het atelier van de kunstenaar. Zijn bronzen beelden sieren pleinen en parken in België en Europa.

Als vrijmetselaar is hij lid van de loge Les Amis philanthropes du Grand Orient de Belgique.

Constantin Meunier stierf in zijn huis, rue de l'Abbaye nr. 59 in Elsene op 4 april 1905, op 74-jarige leeftijd. Drie dagen later, na een religieuze ceremonie in de Sint-Kruiskerk in Elsene, werd hij plechtig begraven op de begraafplaats van Elsene in aanwezigheid van talrijke persoonlijkheden uit de artistieke sfeer.

Het werk is aan de achterkant bij de voet van de tanktop gesigneerd
heeft enkele vlekken, zie foto's
Afmetingen: totale hoogte 47 cm breedte 20 cm. x 20 cm

Veilingresultaten voor Constantin Emile MEUNIER in Sculpture-Volume:

tanktop
Tanktop
Bronzen
48 cm
Schatting: €500 - €700
Hamerprijs: € 1.100
14/05/2023
Monsantisch
+ informatie (kavel nr. 110)
tanktop
Tanktop
Bronzen
49,5 cm
Schatting: € 2.720 - € 3.627
Hamerprijs: € 1.861
15/10/1998
Christie's
+ informatie (kavelnr. 156)
tanktop
Tanktop.
Bronzen
48 cm
Schatting: €700 - €900
Hamerprijs: € 1.100
22/01/2013
Horta
+ informatie (kavelnr. 456)
tanktop
Tanktop.
Bronzen
49 cm
Schatting: €800 - €1.000
Hamerprijs: €800
07/12/2010
Horta
+ informatie (kavelnr. 498)


Hét online veilinghuis voor jou!

Catawiki is het meest bezochte online platform in Europa voor bijzondere objecten geselecteerd door experts, en biedt wekelijks meer dan 65.000 objecten aan voor de veiling. Het is onze missie om onze klanten een spannende en probleemloze ervaring te bieden bij het kopen en verkopen van bijzondere, moeilijk te vinden objecten.


Waarom Catawiki?

Lage veilingkosten

Al onze objecten zijn gecontroleerd door onze 240+ experts

24/7 meebieden in onze app

Biedingen zijn alleen geldig via de website van Catawiki.