Originele zinkografie 1913 Jean-Jaques Waltz - Hansi

Afmeting werk: 28 x 20 cm (b x h), achter gals in originele door vakman gemaakte houten omlijsting.52,5 x 38,5 cm.

ONZINBIEDINGEN WORDEN VERWIJDERD!

Jean-Jacques Waltz, alias Hansi en/of oom Hansi, de ambassadeur van de Elzasser volkstradities, werd in 1873 in Colmar geboren, dat sinds 1871 Duits was.

Oom Hansi was niet zomaar een kindervriend, een illustrator van kinderboeken, maar hij was tevens een Elzasser schrijver van Franse komaf, een begaafd aquarellist, een satiricus en een karikaturist, een Revanchist, én een fervente Anti-Pangermanist.

Hij groeide op in Colmar in de cultuur van geschiedenis en kunst, met name de Elzas, doorgegeven door zijn vader, de conservator van het Unterlinden Museum.

Op 10-jarige leeftijd werd Jean-Jacques Waltz ingeschreven op de Reichslandschool, waar zijn kritische geest en zijn smaak voor tekenen hem deden opvallen als een slechte student die de discipline tegensprak. Hij verliet de Elzas in 1894 om een ​​opleiding te volgen tot industrieel tekenaar in Lyon, waar hij ook de Ecole des Beaux Arts bezocht. Terug in de Elzas oefende hij dit beroep uit in Cernay en vervolgens in Logelbach. Het was in dezelfde tijd dat Jean-Jacques Waltz de eerste van zijn ansichtkaarten tekende, waarop Elzasser dorpen en anti-Duitse karikaturen werden gecombineerd, die hij ondertekende onder het pseudoniem Hansi, een samentrekking van Hans en Iakob (datum van de eerste kaart die door Hansi werd ondertekend). Dit werd gevolgd door talrijke verzamelingen anti-Duitse karikaturen, waaronder de beroemde "Professor Knatschke". De ontwikkelingen van zijn satire leverden hem verschillende veroordelingen op in Duitse rechtbanken.

In 1912 publiceert Hansi “L'Histoire d'Alsace racontée aux petits enfants par l'Oncle Hansi”. Dit werk komt uit deze periode.

Zinkografie
De grafische vlakdruktechniek zinkografie is nauw verwant aan de lithografie, maar in plaats van op de onhandelbare, dure lithografische steen tekenden prentmakers op een zinken plaat. 
Ze werkten met lithografisch krijt, inkt, gom, tusche en lavis, dat door de oxidatie met het zink en in combinatie met zuurstof en water een uitgesproken korrelige textuur oplevert. Deze peau de crapaud (paddenhuid) maakt dat je een zinkografie kan herkennen. Het medium van de zinkografie had de voorkeur van Paul Gauguin, Emile Bernard en anderen die rond 1890 in het Bretonse dorp Pont-Aven werkten.
Omdat er destijds niet veel professionele grafische ateliers waren, bood de zinkografie een handig en betaalbaar alternatief voor de traditionele lithografie.