Alberto Giacometti (1901-1966) - 3 disegni (ritratti)

Alberto Giacometti, 3 tekeningen gedrukt in fotolithografie uit de legendarische map "45 tekeningen van Alberto Giacometti", uitgegeven door Einaudi in 1963 in 1245 genummerde exemplaren. Tekeningen van verschillende afmetingen, gemonteerd in een map van 56,5 x 45 cm. Onderwerpen: Annette; Vrouwelijk hoofd; Annet. Einaudi reliëfstempel met de struisvogel en het motto "Spiritus Durissima Coquit". Ongelooflijke kwaliteitsafdrukken (ze zien eruit als echte potloodtekeningen!!!!). In uitstekende staat - minimale tekenen van veroudering.

Alberto Giacometti (Borgonovo di Stampa, 10 oktober 1901 – Chur, 11 januari 1966) was een Italiaans sprekende Zwitserse beeldhouwer, schilder en graveur[1]. Alberto Giacometti op de XXXI Biënnale van Venetië in 1962, gefotografeerd door Paolo Monti. Alberto Giacometti werd op 10 oktober 1901 geboren in Borgonovo di Stampa, in het kanton Grigioni (Zwitserland), als zoon van de Zwitsers-Italiaanse postimpressionistische schilder Giovanni Giacometti en zijn vrouw Annetta Stampa, laatstgenoemde een afstammeling van beschutte Italiaanse protestanten in Zwitserland door de Romeinse inquisitie. Giacometti begon al op zeer jonge leeftijd met tekenen, schilderen en beeldhouwen. Hij schilderde onder meer vaak portretten van zijn neef Zaccaria Giacometti, later een bekende hoogleraar publiekrecht aan de Universiteit van Zürich die als "oudere broer" bij hem woonde.

Nadat hij in 1919 de Geneva School of Arts and Crafts had bezocht, schreef hij zich in 1922 in voor de beeldhouwcursussen van Émile-Antoine Bourdelle in Parijs, aan de Accademia della Grande Chaumière. Verschillende culturele ervaringen oriënteerden zijn artistieke activiteit deze jaren in verschillende richtingen. Zijn tekeningen, gekenmerkt door de kubistische, analytische verbrijzeling van elk detail, en sculpturen getuigen hiervan.
Voorbeelden zijn Torso uit 1925 en Spoon Woman (in het Kunsthaus in Zürich) die op basis van een herinneringswerk de conceptuele essentie van de dingen aan het licht willen brengen.

In 1928 sloot Giacometti zich aan bij de surrealistische groep (waarmee hij in 1935 uit elkaar ging, hoewel hij tot 1938 aan tentoonstellingen deelnam). In deze periode prevaleren de verbeelding en vaak het onbewuste boven het werk uit het hoofd, wat Giacometti ertoe bracht zeer belangrijke sculpturen te creëren voor het surrealistische idee van objecten met een symbolische functie: Man en Vrouw (Parijs) en Boule Pendu. (Suspended Sphere, 1930, Kunsthaus Zürich): een oscillerende bolvorm die een langwerpige halve maan in een ijzeren kooi raakt, introduceert het probleem van de ruimte en de afbakening, die sindsdien duidelijk is geworden als een constante in Giacometti's esthetische onderzoek.

In de sculpturen van het begin van de jaren dertig keren enkele elementen terug die de interpretatieve sleutel vormen: toespelingen op anatomische delen en geslachtsorganen, geplaatst in een dialectische relatie met de lineaire en geometrische structuren waarin ze zijn ingevoegd (Gabbia, 1931, Stockholm, Moderna Museet Palazzo tot 04.00 uur, Museum of Modern Art, New York). Het gebruik van de Cage brengt het idee van beeldhouwkunst naar voren als een transparante constructie, een plastische correspondent met de illusionistische ruimte van de schilderkunst. Hetzelfde thema en dezelfde sleutelelementen komen terug in de tekeningen van Objecti mobili e muti uit 1931, verontrustende vormen omdat ze moeilijk te identificeren zijn, zoals Giacometti zelf schreef. Zijn werk in de daaropvolgende jaren heeft de neiging de surrealistische haakjes te sluiten.

Het onzichtbare object vertegenwoordigt een referentiepunt: het parallellepipedum waarop de vrouw rust en het frame achter haar vormen een voorbode van de structurering van veel van zijn daaropvolgende picturale werken, waarin dezelfde afbakening van de ruimte opnieuw verschijnt om de beelden te omlijsten. Gedurende het decennium werkte hij in afzondering, waarbij hij zich nog steeds voornamelijk met beeldhouwkunst bezighield.

Zijn interesse verschuift van mythe en droom naar de directe observatie van de werkelijkheid, wat gepaard gaat met een bewustere zorg voor materialen en technieken en een opmerkelijke stilistische transformatie impliceert die hem naar een soort schematisch naturisme leidt (Le mele sul buffet, 1937, Museum van moderne kunst in New York).

In 1947 hervatte hij het schilderen en tekenen weer intensief en bleef hij naar het leven werken. De favoriete thema's, weinig en voortdurend opnieuw bekeken, zijn familieleden (zijn moeder en broer Diego), de objecten die hem omringen, geziene en ervaren landschappen. De figuren zijn gefixeerd, strak frontaal: het frame dat Giacometti eromheen bouwt, heeft de functie om ze op afstand te houden, ze te isoleren van de ruimte en leegte om hen heen te creëren.

Het ligt dicht bij existentialistische problemen; het is geen toeval dat Sartre een aandachtige vertolker van zijn schilderkunst was, die de verwijzingen naar de ontoegankelijkheid van objecten en de afstanden tussen mensen begreep. Het stilistische instrument dat wordt gekozen om de verschijningsvormen van de zichtbare werkelijkheid in beelden te vertalen, is in de schilderkunst een teken dat dikker en dunner wordt om het web van relaties tussen objecten en met elkaar in de omringende ruimte tot uitdrukking te brengen, terwijl in de beeldhouwkunst ogenschijnlijk klonten materie vormloos zijn. ze coaguleren langs fundamentele krachtlijnen. De tentoonstelling Giacometti et les Etrusques werd opgezet (Pinacotheque de Paris, Parijs, 16 september 2011 – 8 januari 2012) over hoe Etruskische beeldhouwkunst (bijv. Shadow of the Evening, Guarnacci Etruscan Museum, Volterra) het werk van Giacometti beïnvloedde.

De beeltenis van de kunstenaar en enkele van zijn werken zijn weergegeven op het Zwitserse bankbiljet van 100 frank.

Werken van Giacometti op de XXXI Biënnale van Venetië in 1962 (foto door Paolo Monti)

Noteer voor de aankoopprijs
Het bronzen beeld, L'Homme Qui Marche I (1960) (de wandelende man), was recordhouder voor de aankoopprijs van een kunstwerk (anders dan een schilderij) van ruim 100 miljoen Amerikaanse dollar. ]

Op 12 mei 2015 werd een ander bronzen beeld van hem, L'Homme au doigt (1947), in het Engels Pointing man, bij Christie's in New York verkocht voor 141 miljoen dollar, een nieuw record voor een beeldhouwwerk.

Werken


Hét online veilinghuis voor jou!

Catawiki is het meest bezochte online platform in Europa voor bijzondere objecten geselecteerd door experts, en biedt wekelijks meer dan 65.000 objecten aan voor de veiling. Het is onze missie om onze klanten een spannende en probleemloze ervaring te bieden bij het kopen en verkopen van bijzondere, moeilijk te vinden objecten.


Waarom Catawiki?

Lage veilingkosten

Al onze objecten zijn gecontroleerd door onze 240+ experts

24/7 meebieden in onze app

Biedingen zijn alleen geldig via de website van Catawiki.